| week 1 | week 2 | week 3 | week 4 |
MAANDAG 18 MAART 2024
We zijn in Wenen. We zijn hier vroeger vaker geweest, een mooie stad en we voelen ons hier best een beetje thuis. Maar het is al weer even gelden 2014 was de laatste keer. We nemen de metro naar het centrum en stappen midden in de stad uit op de Stephansplatz en de Goldschmiedgasse. Van daaruit lopen we een smal maar bijzonder straatje in: de Dorotheergasse. Links zit hier meteen Trzesniewski: een meer dan 100 jaar oude en heel bijzondere broodjeszaak. Daar gaan we straks lunchen. Eerst gaan we voor de koffie naar Café Hawelka. Een écht Weens koffiehuis waar beroemde schrijvers en kunstenaars hun koffie dronken. Hier bestellen we “zwei Großer Brauner”. Een Großer Brauner bestaat uit een dubbele espresso met een beetje room erop.
Na de koffie lopen we door naar het Dorotheum, een veilinghuis gevestigd in een soort paleis. Er is altijd veel te zien en te koop, mooie (maar dure) spullen vooral. In Dorotheum is ook een café, dus we nemen nog een kopje koffie voor we naar Trzesniewski gaan voor de lunch.
We wandelen terug richting Stephansplatz voor een lunchhapje bij Trzesniewski. De geschiedenis van dit broodjeshuis gaat terug tot 1902. Heel veel verschillende broodjes met heerlijke smaken. Welke precies? Als je er bent wijs je aan wat je wilt hebben en als je geluk hebt vind je een plekje om te zitten. Ik kan nu niet meer navertellen welke ik precies gehad heb, maar ze zijn lekker! Koffie hebben ze hier niet, een klein biertje (een traditionele Pfiff, een mini-biertje) of witte wijn.
Daarna besluiten we een hernieuwd bezoek te brengen aan het beroemde Hundertwasserhaus. Dat is even uitzoeken hoe te reizen maar met Google Maps, lukt dat prima. We gaan deels met de metro en een stukje lopen. Met de tram kan ook, maar dat is weer iets ingewikkelder dus nu maar even niet.
Friedensreich Hundertwasser (1928-2000) was een Oostenrijks kunstenaar en architect. Hij stond vooral bekend om de door hem ontworpen, kleurrijke gebouwen en was voorvechter van een mens- en milieuvriendelijke bouwwijze. Het Hundertwasserhaus is, naar ons idee, helaas wel aan een opknapbeurt toe…
Na dit bezoek gaan we terug naar de camperplaats waar we tegen half vier aankomen. Bij de naastgelegen supermarkt (een grote Spar) doen we boodschappen voor het avondeten.
DINSDAG 19 MAART 2024
Vandaag Jgaan we het Ernst Fuchs museum (gevestigd in Otto Wagners Villa I) bekijken en daarna Otto Wagners “Kirche am Steinhof”, een Jugendstil kerk op het terrein van een psychiatrische inrichting. Met onze metro (U6) naar de Langenfeldgasse, daar overstappen op de U3 naar Hütteldorf. Die U3 is een oude bekende: toen we nog kampeerden bij Camping Wien West gingen we altijd met deze metro de stad in.
We gaan op weg naar Wagners’ Villa I, op pakweg 400m van de camping. We hebben nog even gekeken bij de camping, dit jaar wordt hij gerenoveerd. De receptie is verdwenen, het restaurant is weg…Wij wandelen terug naar de Otto Wagner Villa’s I en II. Villa II, gebouwd in 1912 is wat kleiner, privé eigendom en bewoond, die is niet te bezichtigen. Het is wel een markant Jugendstil gebouw. Villa I (1886-1888) is groter en oogt meer als een paleis. Tot 2015 was dit gebouw bewoond door de beroemde kunstschilder Ernst Fuchs. Sinds diens overlijden is het nu het Ernst Fuchs museum. Ernst Fuchs thema’s beslaan vooral (christelijke) religie en seks. Dat vind je dan ook overal terug in het huis. Ik vind er niks aan, gewoon een oversekste geile oude man……..maar daar denken sommige mensen anders over. Na een kop koffie op het terras bij de villa gaan we weer op zoek naar de bus die ons hier heeft afgezet. Van de bushalte naar het Psychiatrisch Ziekenhuis. Met die bus en wat omzwervingen komen we lopend aan op het terrein van het voormalige Psychiatrisch Ziekenhuis Am Steinhof. Een groot complex met meer dan 60 gebouwen, ooit goed voor 2200 patiënten. Op dit terrein vind je de unieke kerk Kirche am Steinhof uit 1904, ontworpen door Otto Wagner. Vanaf het terrein van het Psychiatrisch ziekenhuis reizen we terug naar de camperplaats, waar we tegen 16.00 uur aankomen. Mooi geweest voor vandaag, tijd voor een glaasje wijn.
WOENSDAG 20 MAART 2024
Vandaag, het was een tip, gaan we eerst een kijkje nemen op de Paasmarkt voor slot Schönbrunn. Op het grote plein voor het slot staan zo’n 70 kraampjes met allerhande Paas-spullen, eten en drinken. Er is ook een soort puzzelopdracht voor kinderen; deze uitdaging start elk kwartier en er kunnen per keer max. 50 kinderen aan deelnemen. Op de ruim opgezette markt lopen/rennen dus honderden kinderen rond, veelal in klasverband en begeleid door hun ‘meesters en juffen’. Ook hebben de kinderen blijkbaar geld meegekregen van thuis, want de kleintjes kopen zelfstandig prullaria bij de kraampjes voor thuis.
Hierna wandelen we terug naar de metro, langs het bijzondere (en gesloten) station dat speciaal is gebouw voor Keizer Frans Jozef I rond 1900. De keizer kon er met zijn koets voor de deur worden afgezet. Nu is dit station onderdeel van het Weens museum en slechts een paar dagen per week geopend. We willen naar de Naschmerkt met de metro. De Naschmarkt is de beroemdste markt van Wenen en alleen op zondag gesloten. We pakken het eerste terrasje voor een kop koffie en later, verderop op de markt, lunchen we bij Papas. We hebben afgesproken met Hans Remeeus in het Café Museum.We hebben tijd genoeg, we hebben pas om 15.00 uur afgesproken. Hans Remeeus PA0Q (OE3JRC) is een (in Oostenrijk woonachtige) Nederlandse radioamateur. Hans en Aloys zijn sinds kort beiden lid van de redactie van het blad Electron van de VERON. Jullie zijn mijn gasten” zegt Hans en trakteert ons op koffie met Weens gebak en heerlijke witte wijn. We blijven er zitten tot tegen zes uur, dan nemen we afscheid van Hans. Hij reist (met jaarkaart) per openbaar vervoer terug naar het dorp waar hij woont net buiten Wenen. Daarna pakken wij de metro én de tram naar Grinzing, een oud wijndorpje, nu opgeslokt als buitenwijk van Wenen maar wel gelegen tussen de wijngaarden. We gaan eten bij een Heuriger. Het eten is er goed maar helaas is de sfeer nu in maart in plaats van mei, is toch wat minder. Het is stil, er zijn weinig bezoekers en het restaurant is bijna leeg. Evenals de terrassen en binnentuinen; het is nog te koud. Jammer, volgende keer beter. Rond acht uur brengt tram 38 ons naar station Nussdorfer Strasse, waar we overstappen op “onze” metro, U6. Een uurtje later zijn we weer thuis, zoals we de camper noemen wanneer we op vakantie zijn.
DONDERDAG 21 MAART 2024
Het is bijna half tien ’s ochtends, we maken ons gereed voor vertrek: watertanks vullen, afvaltank en toilet legen. Om 11.00 uur verlaten we de camperplaats. We rijden naar het SCS, het mega “Shopping Center Süd”. Ik kijk er even rond en doe wat boodschappen, Aloys wil nog aan zijn log werken. Rond 13.00 uur vertrekken we naar de noordkant van de stad. We willen langs de Donau, maar dat is hier nog niet zo makkelijk. Het wordt pas mooi vanaf Krems an der Donau, en daar vinden we ook een overnachtingsplaats bij het dorpje Rossatzbach. Prima plekje, hier blijven we vannacht. Morgen verder langs de Donau, tot aan het stadje Grein (bij Linz), en dan richting Tsjechië.
VRIJDAG 22 MAART 2024
Vanaf hier volgen we de oevers van de Donau naar het westen, tot aan Grein (niet ver van Linz). Dit is het mooiste stuk waarbij je ook echt langs de rivier rijdt. Aardige dorpjes, burchten, het heeft wel wat van de Rijn of de Moezel. Grote delen lopen echt langs het water. Tussen twaalf en één vinden we een mooi plekje, vlak voor Grein, voor de lunch. Het is parkeerplaats bij een rots aan de linkerkant van de weg. Vanaf hier slingert onze route door fraaie dalen naar het noorden, naar het Tsjechische Cesky Krumlov. Bij binnenkomst in Tsjechië tanken we voor € 1,43 p/liter, een koopje. Het is pas rond 15.00 uur, maar we kijken toch uit naar een overnachtingsplek: de meeste campings zijn nog gesloten. We rijden verder in de richting van het Lipnomeer. En zowaar, we vinden een aardige camping aan het meer die al open is en nog redelijk geprijsd ook. Wij vinden een plek bij het water voor 20 euro.
ZATERDAG 23 MAART 2024
We nemen een mooie route binnendoor, door de Tsjechisch-Duitse grensstreek. We mijden de snelwegen. De wat grotere stadjes waar we doorheen rijden zijn Vimperk, Klatovy en Mariánské Lázně (Mariënbad). Het is bijna 34 jaar geleden dat we in 1990, met ons toenmalige Volkswagenbusje, vier weken door Tsjechoslowakije trokken. Het IJzeren Gordijn was net geopend Een tweede vakantie van vier weken volgde in 1991. Sindsdien zijn we nog wel een paar keer in Tsjechië geweest maar steeds een paar dagen.
Het verraste ons dat zoveel Tsjechische namen en gebruiken ons toch nog bekend voorkwamen. Het delicatessen winkeltje met lekkere hapjes, de Lahodky. De Potraviny, de kruidenier. Je vond ze in elk dorp. Nu nog, maar dan meestal dichtgetimmerd en zwaar in verval. Ook na meer dan dertig jaar zie je nog overal dichtgetimmerde en/of ingezakte huizen en boerderijen. Naast uiteraard mooie nieuwe woningen met soms een dure auto op de oprit. Wanneer we aankomen in Mariënbad blijkt de enige camping die al open zou zijn nog gesloten. Een parkeerplein in de stad trekt ons ook niet aan als overnachtingsplek, net zo min als de parkeerplaats van de grote Kaufland supermarkt. Net over de Duitse grens, in Neualbenreuth, is een ACSI-camping, dáár gaan we heen.
ZONDAG 24 MAART 2024
Het heeft vannacht een beetje gesneeuwd, maar we hebben het niet koud gehad. Bad Neualbenreuth blijkt een kuuroord te zijn zoals Nieuweschans of Valkenburg met een groot zwembad- en wellness-complex: het Sibyllenbad. We gaan zwemmen, deze ochtend, nog voor het ontbijt. Vanaf de camping rijden we naar de parkeerplaats van het zwembad. Na een uurtje zwemmen (36°C), bubbelen, stoombad, lekker heet douchen enz. terug naar de camper, ontbijten.
Het sneeuwt nog steeds een beetje…
We steken een stukje Tsjechië door, via Cheb, naar Plauen in Saksen. We hadden het eerst niet door, maar we zien hier in Duitsland ook dorpen en stadjes met talloze grote, ernstig vervallen en dichtgetimmerde gebouwen. Maar na even nadenken beseffen we: dit is de deelstaat Saksen, dat is voormalig Oost Duitsland.
Daar is het verval van de communistische tijd na 34 jaar nog steeds zichtbaar.
In Plauen bewonderen we de 19e-eeuwse Göltzschtalbrücke, een spoorbrug met 4 verdiepingen, de grootste bakstenen brug ter wereld. Erg mooi. Van daaruit trekken we verder, door mooie dalen, langs snelstromende rivieren, kortom: het fraaie Duitse middengebergte.
Een mooi aangelegde camperplaats vinden we bij het dorpje Leupoldsgrün in Beieren. Hier blijven we vannacht. Buiten waait het en het regent, binnen snort onze dieselkachel. Heerlijk warm.
