| week 1 | week 2 | week 3 | week 4 | week 5 | week 6 |
MAANDAG 16 OKTOBER 2023
We weten niet of her druk zal zijn en of we wel een plek zullen vinden om te parkeren daarom zorgen we dat er vroeg zijn. Als het lukt om te parkeren op Parkeerplaats op Goat Island ben je op loopafstand van de watervallen. Er is maar 1 parkeerplaats waar campers mogen staan dus als dat niet lukt wordt het bezoek aan de watervallen allemaal veel lastiger. Wij waren er dus om half negen….de hele parkeerplaats was nog (bijna) leeg!! We hadden het ontbijt overgeslagen, dus nu we zeker zijn van een parkeerplekje gaan we eerst ontbijten! Net toen we wilden gaan lopen kwam er een hop-on/hop-off treintje aan. Voor 3 dollar konden we er de hele dag gebruik van maken.
Wat vonden we van de watervallen? We vonden het geweldig! Het was een miezerige dag, maandagochtend in oktober, en het was heerlijk rustig. Heel indrukwekkend hoe de machtige stroom met geweld tussen rotsblokken door onderweg is naar de afgrond. Dit gaat ongekend wild en ruig! We hebben de waterval van verschillende kanten bekeken maar we zijn niet naar de overkant (Canada) geweest en we hebben ook geen boottocht gemaakt in zo’n rose regencape. We hebben het gezien en vonden het erg was de moeite waard.
Wat ik ook heel bijzonder vond/vind is dat ze de watervallen kunnen stilleggen, dat is in het verleden ook gebeurd vanwege werkzaamheden aan de energiecentrale onderaan de watervallen langs de rotswand.
Toelichting (Bron: NOS):New York bestudeert drooglegging Niagara Falls
De staat New York is van plan om de Niagara Falls aan de Amerikaanse kant tijdelijk ‘uit te zetten’. De reden daarvoor is dat twee 115 jaar oude bruggen vlak bij de wereldberoemde watervallen hoognodig moeten worden vervangende aanleg van een zogenoemde kistdam moet ervoor zorgen dat het gebied rond de bruggen droog komt te liggen. De Niagara Falls, die op de grens van de Verenigde Staten en Canada liggen, bestaan uit drie watervallen: de Bridal Veil Falls, de American Falls en de Horseshoe Falls.” Droogleggen is noodzakelijk om twee redenen”, staat in een rapport. “De bruggen moeten worden gesloopt en verwijderd. Daarnaast moeten de pilaren van de nieuwe brug vanwege veiligheidsvoorschriften ‘droog’ worden gebouwd. Dit om voor een goed fundament te zorgen. “De Niagarawatervallen zijn in 1848 door een ijsdam drooggevallen en in 1969 door de Amerikaanse ingenieurs voor vijf maanden drooggelegd om onderhoud te plegen aan de American Falls.
Even na twaalven rijden we de parkeerplaats weer af. Er was toch nog één camper bijgekomen! Wij gaan verder in de richting oost, over HW-20 en doen onderweg wat boodschappen. Ook zijn we op zoek naar een camping. Hebben we er eindelijk eentje gevonden, is ie nét sinds gisteren gesloten! Maar we mogen toch blijven, iets ten zuiden van het plaatsje Bristol.
DINSDAG 17 OKTOBER 2023
We hebben een beetje uitgeslapen, vandaag gaan we ‘gewoon’ verder over HW-20, door de “rolling hills” van de staat New York en we zien wel hoe ver we komen. Het wordt een wat drogere dag met zon. De komende dagen zal de temperatuur hier weer naar 18°C gaan. De route over highway 20 verloopt vrijwel horizontaal naar het oosten en door een aantal leuke stadjes die stuk voor stuk aan een meer liggen.
Bij een meer dan 100 jaar oude herberg Belhurst Castle gaan we even kijken. Blijkt omgebouwd te zijn tot een luxe toestand, erg oninteressant. In Auburn komen langs een mooie villa met originele meubilering uit de 19e eeuw. Blijkt van de toenmalige gouverneur te zijn geweest, William Seward, gouverneur. Die wilden we wel bekijken maar dat kon alleen na betaling van 14 dollar voor een verplichte rondleiding. Daar hebben we geen zin, zelf rondkijken is veel leuker. Bovendien wilde we de villa zien, geen geblaat over gouverneur William.
In Skaneateles kijken we rond en kopen twee mooie salades voor het avondeten bij de Bakery. Leuk zaakje, je kunt er ook eten. Het plaatsje zelf is ook leuk, met veel winkeltjes. We gaan verder over de Rolling Hills. Het gebied wordt de Rolling Hills genoemd. Dat zit zo: De weg is vrijwel recht, maar de heuvels zijn steil: je gaat zomaar 10-15% naar beneden en vervolgens weer omhoog. En dat heuvel na heuvel…Het is een prachtige omgeving, soms lijkt het op de Eifel, dan weer op Zuid-Frankrijk, maar dan anders. En dan staat er opeens een restaurant langs de weg met de Schotse naam Brea Loch Inn. Alsof je in Schotland bent. Vlak voor Madison vinden we een camping langs de weg maar… die blijkt al gesloten. We hoeven eigenlijk alleen stroom en dus mogen we blijven voor een zacht prijsje. Verder geen voorzieningen, maar we kunnen wel een dagje zonder.
WOENSDAG 18 OKTOBER 2023
We gaan verder door de Rolling Hills. Misschien gaan we via Cape Cod aan de Atlantische Oceaan, iets zuidelijk van Boston? Dat is nog 525km, 2 dagen. Staat niet op de planning, maar het is te doen. We gaan in ieder geval die kant uit, dus wie weet past het in het programma. We komen door één grotere stad, compleet met wolkenkrabbers: Albany. Albany is de hoofdstad van de staat New York. We zijn er slechts doorheen gereden…
Vandaag geen meren, maar een kerkhof uit 1787 voor de koffie/lunch. Die kerkhoven, vooral de oudere, dat is wat bijzonder: er zit vaak geen hek om heen. Je parkeert en loopt erop, tussen de graven. Hele oude graven, uit de 18e en 19e eeuw. Enkele Nederlands klinkende namen, zoals Peter Ding. Overleden in oktober 1848. Maar ook Joodse graven met Hebreeuws opschrift. Terwijl we daar staan komen er schoolbussen aan, op weg naar de school om de kinderen op te halen en thuis te brengen. Steeds meer bussen, we zijn gestopt met tellen: het waren er wel 50! Ze staan steeds stil bij ons omdat ze moeten wachten voor het stoplicht. Zo kunnen we ze op ons gemak bekijken.
We passeren in de loop van de middag de grens met Massachusetts. Tijd om uit te kijken naar een overnachtingsplek. Die vinden we iets ten westen van Chester. Het wordt een camping zonder water op de plek want dat hebben ze al afgesloten. Daardoor krijgen we korting, prima altijd goed.
DONDERDAG 19 OKTOBER 2023
Nog 260km naar Cape Cod (Rhode Island). Daarvan doen we de eerste 100km nog via hw20, daarna nemen we afscheid van deze mooie route en gaan verder over de snelweg, de Interstate. Het is prachtig herfstweer, fris maar zonnig. De route is prachtig, we blijven ons verwonderen over het landschap en de vele aardige dorpjes en stadjes waar we doorkomen.In een iets groter plaatsje zien we bijzonder gebouw wat onze aandacht trekt. We doen koffie en een broodje in de camper en gaan dan even op onderzoek uit. Het blijkt een rommelige ‘antiekwinkel’ te zijn en kijken binnen even rond. We zien echter niks wat we leuk vinden of nodig hebben maar even rondkijken vind ik altijd leuk. Later op de snelweg schiet het lekker op en tegen vieren zien we al een grote brugconstructie die wel wat met de overgang naar het schiereiland Cape Cod te maken zal hebben. Maar eerst een camping vinden, want het is al half oktober geweest…De eerste camping van ons lijstje blijkt al gesloten. Dat kan gebeuren dus we gaan naar de volgende. Een groot park, en eigenlijk is het minimum verblijf 2 dagen voor 140 dollar maar we worden ‘gematst’: één dag mag ook voor de helft. Niet goedkoop maar we zijn blij dat we een plekje hebben.
VRIJDAG 20 OKTOBER 2023
Waarom gaan we via Cape Cod? We komen en vlak langs en ik herinnerde mij dat er een verband was met Europese kolonisten die hier aan land waren gekomen maar de details moest ik even opzoeken: “De noordpunt van het huidige Cape Cod was de eerste landingsplaats van de Pilgrim Fathers. Ze kwamen daar op 11 november 1620 aan, bij het huidige Provincetown, het uiterste puntje van het schiereiland Cape Cod. Het schip, de Mayflower, bereikte de Nieuwe Wereld na een reis van 65 of 66 dagen. De Pilgrim Fathers vestigden zich echter niet op Cape Cod, maar reisden verder en stichtten de Plymouth Kolonie in het huidige Plymouth, Massachusetts, de eerste permanente Europese nederzetting in Amerika”.
Dat had ik me dus toch wel goed herinnert.
Wij deden een rondje over het schiereiland Cape Cod maar niet het hele schiereiland vanwege gebrek aan tijd. We doen een rondje van ca 155km. Hoe langer we rijden hoe saaier het wordt. Wat altijd een beetje tegenvalt van zo’n tocht over een (schier)eiland, is dat je relatief weinig zee te zien krijgt. Het eiland is grotendeels bedekt met bos, dus de wegen lopen door het bos. Verder zijn de “dorpjes” gewoon kleine steden, en is het er nog druk ook. Dus weinig parkeerplaatsen, helemaal voor een camper van bijna 8 meter lang…Ook nog: Princetown niet gehaald……
Maar, we waren op historische grond, het was bewolkt maar het bleef droog, we vonden nog een leuke geocache, we bekeken wat winkeltjes, fotografeerden twee vuurtorens en vonden géén restaurant om uit eten te gaan…Dan maar zélf aan de slag.
Leuk detail én opmerkelijk: de meeste huizen op Cape Cod hebben plankjes als bescherming op de buitenmuren. De kleine houten plaatjes zijn van cedarhout, dat lang mee schijnt te gaan. Sommige huizen in Europa hebben dit ook, vaak van leisteen dat het beschermt het huis tegen veel en harde regen. We keerden terug naar dezelfde (te dure) camping van afgelopen nacht, veel meer campings zijn er niet open aan deze kant van Boston.
ZATERDAG 21 OKTOBER 2023
Vandaag moeten we dwars door Boston, dat lijkt ons best een hele onderneming vooral op zaterdagochtend verwachten veel drukte. Maar we gaan eerst naar Plymouth omdat we de Mayflower willen bekijken,
Voor we vertrekken nemen we vers water en legen de afvalwater en toilet tank. Wat we in Europa vaak zien is dat mensen de toilettank naar de stortput dragen of rijden op een klein rekje met wieltjes. Maar zoals wij vaak zeggen, in America is alles groter, het wagentje met wieltjes ook. Iemand heeft de toilettank achter zijn 4 wheel drive gebonden om naar de put te rijden en dat vinden wij een ontzettend grappig gezicht……..
In Plymouth aangekomen willen we de Mayflower bekijken maar die is er niet meer. Wel de Mayflower II een kopie gebouwd in 1955 op de werf in Plymouth Engeland. Deze Mayflower II is in 1957 hierheen gevaren. Na het betalen van entreegeld mogen we alles bekijken, zowel boven als onderdeks. Geen pretje om daar met 102 mensen 66 dagen door te brengen om de oversteek te maken!
Na dit bezoek gingen we richting snelweg: dwars door Boston. Het is zwaar bewolkt, en als je de wolkenkrabbers ziet op de foto is er sprake van laaghangende bewolking. Regelmatig loopt het verkeer vast, maar toch komen we redelijk vlot door de stad. De snelweg gaat de tunnel in, onder het centrum en al die hoge gebouwen door. Uiteindelijk zijn we tegen half twee in Ipswitch, een stadje een flink stuk ten noorden van Boston waar we koffie maken en een boterham eten. De verdere route is prachtig, echter de regen komt met bakken uit de hemel, onafgebroken. We gaan een camping zoeken en vinden er een, onze duurste camping ooit: 90 dollar. En is het heel bijzonder? Nee zelfs dat niet.
ZONDAG 22 OKTOBER 2023
We staan op een dure camping, maar gelukkig wel met heel goed sanitair. Maar helaas regent het nog steeds, dat is minder fijn. En de route langs de Atlantische kust viel vandaag ook tegen: HW- 1 is deels gewoon een vierbaansweg op enige afstand van de kust, druk, veel verkeer dus weinig zee gezien. We hopen dat het laatste gedeelte van onze reis mooier en droger wordt.
Halloween…We zagen onderweg al eerder een kerk die een groot grasveld helemaal vol had liggen met grote oranje pompoenen. De opbrengst van de verkoop was voor het goede doel. Ik vond het een gek gezicht al die pompoenen in de voortuin van de kerk maar waarom niet. Maar de Halloween-gekte kent hier geen grenzen: bij dit huis hebben de bewoners twee complete teams van skeletten in hun tuin opgesteld. Meerdere auto’s stopten om een foto te maken. Die kunststof skeletten koop je hier gewoon in de winkel. Ik vind het leuk, ik ben dol op Halloween. Helaas hebben we dat in Nederland niet zo, al is het wel in opkomst.
Het begint inmiddels lastiger te worden om een camping te vinden. Vorig weekend al en anders dit weekend hebben veel campings de poort gesloten. En langs de kust hier zijn ze ook nog eens schreeuwend duur. Maar we hebben toch weer een plekje gevonden.